II სიმპოზიუმი – ტრადიციული მხავალხმიანობის საერთაშორისო სიმპოზიუმი

ტრადიციული მრავალხმიანობის მეორე საერთაშორისო სიმპოზიუმის ბუკლეტი, 2004

ხალხური მრავალხმიანობის თეორიული და მუსიკალურ-ესთეტიკური ასპექტები

იზალი ზემცოვსკი (აშშ) – პოლიფონია, როგორც „ეთნოსმენა“ და მისი „მუსიკალური სუბსტანცია“: Homo Polyphonicus-ის ქცევა (გვ. 17–32)

იოსებ ჟორდანია (ავსტრალია) – “Interrogo Ergo Cogito” – „ვიძლევი შეკითხვებს, მაშასადამე, ვარსებობ“: რესპონსორული სიმღერა და ადამიანური აზროვნების საწყისები (გვ. 33–44)

ვულფ ვან სილვერი (დიდი ბრიტანეთი) – არის თუ არა მრავალხმიანობა მხოლოდ ადამიანური მოვლენა? (გვ. 45–46)

გია ბაღაშვილი (საქართველო) – ქართული მუსიკალური ფოლკლორის ესთეტიკური პოლისტადიურობა (გვ. 48–54)

ნინო ფირცხალავა (საქართველო) – იოანე პეტრიწის მნიშვნელობის შესახებ ქართული ჰიმნოგრაფიის ისტორიაში (გვ. 55–67)

თამაზ გაბისონია (საქართველო) – ჰიპოთეზები ქართული ხალხური მრავალხმიანობის ჩამოყალიბების პროცესის შესახებ (გვ. 68–78)

ტრადიციული მრავალხმიანობის რეგიონული სტილები და მუსიკალური ენა

დიტერ ქრისტენსენი (აშშ) – ბოსნია-ჰერცოგოვინას ვოკალური მრავალხმიანობა საქართველოსა და ხმელთაშუა ზღვის კონტექსტში (გვ. 81–101)

დაივა რაჩიუნაიტე-ვიჩინიენე (ლიტვა) – გაბმული ბანის გამოვლენა ლიტვურ ტრადიციულ პოლიფონიურ სიმღერებში (გვ. 102–114)

ნატო ზუმბაძე (საქართველო) – ქართული ბატონების სიმღერები (გვ. 115–128)

არდიან აჰმედაია (ავსტრია) – ალბანელთა მრავალხმიანი სიმღერის მრავალფეროვნება : ხმათა ურთიერთკავშირი ტოსკერისა და მიზექეს სიმღერებში (გვ. 129–157)

ნინო კალანდაძე-მახარაძე (საქართველო) – გლოვის ზარი ქართველ მამაკაცთა ტრადიციულ მრავალხმიანობაში (გვ. 158–178)

ევგენი ეფრემოვი (უკრაინა) – კილოს როლი უკრაინის პოლესიეს სიმღერების ფაქტურის ადრეული ტიპების ორგანიზაციაში (გვ. 179–189)

ბოჟენა მუშკალსკა (პოლონეთი) – „უსუფთაო სიმღერა“ როგორც ხმელთაშუა ზღვის კულტურების ტრადიციული მრავალხმიანობის ხმოვანი იდეალის თავისებურება (გვ. 190–199)

მაკა ხარძიანი (საქართველო) – სამონადირო ტრადიციების ასახვა სვანურ მუსიკალურ ფოკლორში (გვ. 200–208)

ვლადიმერ გოგოტიშვილი (საქართველო) – ქართულ ხალხურ-სასიმღერო მრავალხმიანობაში გაბატონებული მონოტონიკური (არაოქტავური) კილოს ავთენტიკური და პლაგალური სახეობების შესახებ (გვ. 209–226)

თომას ჰოიზერმანი (შვეიცარია) – ჭონა – ქართული სააღდგომო კარდაკარ სასიარულო სიმღერა (გვ. 227–241)

ნინო ღამბაშიძე (საქართველო) – ჭონას ტრადიცია და მისი გენეზისის ზოგიერთი საკითხი (გვ. 242–253)

ოთარ კაპანაძე (საქართველო) – აღმოსავლეთ საქართველოს მთისა და ქართლ-კახური საფერხულო სიმღერების ურთიერთმიმართება (გვ. 254–270)

გერლინდე ჰაიდი (ავსტრია) – ავსტრიული იოდლის წვლილი ადრეულ ევროპულ პოლივოკალურობაში (გვ. 271–283)

ქეთევან მანჯგალაძე (საქართველო) – კრიმანჭულის ნაირსახეობები დასავლეთ საქართველოს ხალხურ სიმღერებში (გვ. 284–292)

მარინა კვიჟინაძე (საქართველო) – ღვინის ღვთაებისადმი მიძღვნილი სარიტუალო სიმღერების რიტმულ-ინტონაციური თავისებურებანი (გვ. 293–306)

ხალხური მრავალხმიანობის მუსიკალური ენის ფორმალური ანალიზი

ფრანც ფოიდერმაირი, ვენერა ა. დოიჩი (ავსტრია) – ბურდონული პოლიფონიის ანალიზი (გვ. 309–337)

ემი ნიშინა, მანაბუ ჰონდა, ტადაო მაეკავა, სატოში ნაკამურა, მასაკო მორიმოტო, რეიკო იაგი, ნორიე კავაი, ცუტომუ ოოჰაში (იაპონია) – ქართული პოლიფონიის ჰიპერ-სიმბოლური სტრუქტურა (გვ. 338–349)

ელგუჯა დადუნაშვილი (საქართველო) – კულტურული მემკვიდრეობის დოკუმენტაციის პრობლემა (გვ. 350–351)

ლელა მაქარაშვილი (საქართველო) – ქართული ხალხური მუსიკალური შემოქმედების კათედრის მონაცემთა ბაზა (გვ. 354–356)

მიხეილ ლობანოვი (რუსეთი) – ხალხური სიმღერის მრავალხმიანი შესრულება და მელოდიების სისტემატიზაცია (გვ. 359–364)

მრავალხმიანობა ქართულ ტრადიციულ სასულიერო მუსიკაში

ზაალ წერეთელი (საქართველო) – უძველესი ქართული სამგალობლო ნიშნების ინტერპრეტაციის შესაძლებლობა XIX ს. სანოტო ხელნაწერების მიხედვით (გვ. 367–382)

დავით შუღლიაშვილი (საქართველო) – აღმოსავლეთ საქართველოს სამგალობლო ტრადიციის შესახებ (გვ. 383–393)

თამარ ჩხეიძე (საქართველო) – ჭრელთა ნუსხისა და ნევმური სისტემის ურთიერთმიმართების საკითხისათვის (გვ. 394–398)

ხათუნა მანაგაძე (საქართველო) – წმ. ანდრია კრიტელის „სინანულის კანონის“ იოანე პეტრიწის ესთეტიკის შუქზე (გვ. 404–414)

მაგდა სუხიაშვილი (საქართველო) – ქართულ საეკლესიო საგალობლებში „დასდებლის მეცნიერების“ გამოვლენის ზოგიერთი ასპექტის შესახებ (გვ. 415–429)

მარიკა ოსიტაშვილი (საქართველო) – ქართული საერო და სასულიერო მრავალხმიანობის ურთიერთკავშირის შესახებ (გვ. 430–444)

ხალხური საკრავები და ტრადიციული მრავალხმიანობა

მანანა შილაკაძე (საქართველო) – მრავალხმიანობა და ქართული ხალხური საკრავები (ჩონგური) (გვ. 447–457)

თინათინ ჟვანია (საქართველო) – ქართული სიმღერის ვერტიკალი და ჩონგურის წყობები (გვ. 458–468)

ტრადიციული მრავალხმიანობის სოციოლოგიური ასპექტები

რებეკა სტიუარტი (ნიდერლანდები) – ქართული ტრადიციული მრავალხმიანობა, ჭეშმარიტი ზედაშე (გვ. 471–476)

კლეიტონ პარი (აშშ) – ახალი საგუნდო მულტიკულტურალიზმისაკენ (გვ. 483–486)

ლორან სტეფანი (საფრანგეთი) – რატომ მღერიან უცხოელები ქართულ ტრადიციულ სიმღერებს? (გვ. 491–494)

ნინო ციციშვილი (ავსტრალია) – ცვლილებების ემბრიონი – მძიმე როკი, გენდერული ურთიერთობები და ტრადიციული მუსიკალური კულტურა საქართველოში (გვ. 498–512)

ნონა ლომიძე (ავსტრია) – ვენის ფონოგრამ-არქივი და ქართული სიმღერების იშვიათი ჩანაწერები (გვ. 513–522)

ნორიე კავაი, სატოში ნაკამურა, იურიკო ცუჩია, აკირა იაჯიმა, მიკიო კამეტანი (იაპონია) – გეინო-იამაშიროგუმის ქართულ პოლიფონიასთან დამოკიდებულების მოკლე ისტორიული მიმოხილვა: 1969–2004 (გვ. 523–537)